قسمت اول از گفتگوی با کاندیداهای انتخابات انجمن مددکاران اجتماعی ایران | آشنایی با آقای اقبال ولدبیگی

با توجه به انتخاباتِ در پیش رویِ انجمن مددکاران اجتماعی ایران و اعلام حضورِ کاندیداهای مختلف جهت حضور در این عرصه انتخاباتی، مجموعه تخصصی مددکاری اجتماعی ایرانیان اقدام به مصاحبه با تعدادی از کاندیداها نموده است که صرفاً جهت آشنایی جامعه مددکاران اجتماعی ایران با نوع نگاهها، ایده ها و برنامه های این افراد صورت می پذیرد و به منزله تأیید و تبلیغِ آنان از سوی این مجموعه رسانه ای تلقی نمی گردد. لازم به ذکر است مجموعه تخصصی مددکاری اجتماعی ایرانیان یک رسانه مستقل و آزاد است و وابسته به هیچ نهاد دولتی و غیردولتی نمی باشد.

ضمن سلام و عرض ادب و احترام؛
*** لطفاً به اختصار خودتان را معرفی بفرمایید
با عرض ارادت و ادب محضر همه مددکاران اجتماعی که عاشقانه و خالصانه در راه اعتلای رسالتهای حرفه ای و انسانی از هیچ تلاشی دریغ ندارند.
بنده اقبال ولدبیگی هستم، ورودی دوره کارشناسی مددکاری اجتماعی (۸۰-۸۴) و کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی (۸۸-۹۰) و نیز ورودی دوره دکتری مددکاری اجتماعی (۹۶) هستم که هر سه دوره تحصیلی خود را در دانشگاه علامه طباطبایی تحصیل نموده ام

*** از چه سالی وارد حوزه مددکاری اجتماعی شده اید و چه فعالیتهای حرفه ای در این سالها داشته اید؟
مجموعه فعالیتهای حرفه ای بنده بصورت اختصار شامل موارد زیل میباشد:
1- مددکار اجتماعی انجمن حمایت از کودکان بصورت داوطلبانه و درحین تحصیل دوره کارشناسی از سال ۸۳ تا ۸۴.
2- کارشناس پیشگیری اداره بهزیستی مریوان به مدت دوسال از سال ۸۵ تا ۸۷ که در حین این مسولیت مجری طرحهای پیشگیری از اعتیاد (اجتماع محور) طرح مهارتهای زندگی، طرح پیشگیری از معلولیتها و طرح آمبلیوپی بوده ام.
3- مدیر و موسس مهد کودک “کانی” در شهرستان مریوان بین سالهای ۸۶تا ۸۸.
4- موسس کلینیک مددکاری اجتماعی “ساریژ” در شهرستان پاوه بین سالهای ۹۰تا ۹۱.
5- مدرس رشته جامعه شناسی در دانشگاه پیام نور شهرستان پاوه به مدت ۴ ترم تحصیلی.
6- مدرس رشته روانشناسی در دانشگاه حلبجه عراق به مدت دو ترم تحصیلی.(۹۲)
7- برگزاری کارگاههای آموزشی در حوزه اعتیاد برای اداره هلال احمر شهرستان پاوه(۹۱)
8- مددکار اجتماعی مرکز مشاوره دانشگاه تهران (بصورت نیروی شرکتی) ازسال ۹۴ که تاکنون ادامه دارد.

*** در صورت تمایل از علل و انگیزه تان جهت کاندیداتوری انتخابات انجمن مددکاران اجتماعی ایران بفرمایید که با چه اهدافی بوده است و چه برنامه هایی را در دستور کار خود دارید؟
برای کاندیداتوری ام در انجمن مددکاری اجتماعی دلایل و انگیزه های زیادی وجود دارد اما اگر بخواهم بصورت اختصار بیان کنم شامل سه دلیل عمده میباشد:
1- وضعیت آشفته اشتغال فارغ التحصیلان رشته مددکاری اجتماعی: علیرغم تبلیغات بی پایه در خصوص وضعیت مناسب اشتغال رشته مددکاری اجتماعی متاسفانه سالهاست که بسیاری از فارغ التحصیلان این رشته بیکار هستند و یا با حقوق حداقلی در شرایط نامناسب کاری و با حجم زیادی از فعالیتها و فرسودگی های شغلی دست و پنجه نرم میکنند که گاها حقوق آنها ازجنبه های مالی و معنوی مورد تعرض قرار میگیرد. استخدامی های ناچیزی هم که توسط سازمانهای مختلف اجرا میشود علارغم عنوان پست مددکاری اجتماعی همواره چندین رشته دیگر از جمله روانشناسی و علوم تربیتی و جامعه شناسی و مطالعات زنان و علوم دینی و … میتوانند در آن شرکت کنند این در حالی است که حالت عکس آن هیچوقت اتفاق نیافتاده است که این آشفتگی ها مجموعا باعث تجاوز به حریم های تخصصی و اشتغال فارغ التحصیلان مددکاری اجتماعی شده است.
2- سیاستگذاری های غلط و نامناسب در حوزه برنامه های آموزشی و تربیتی مددکاران اجتماعی: در این حوزه مشکلات عمده ای وجود دارد که خارج از حوصله این نوشتار است اما یکی از آسیبهای جدی در این حوزه تدریس عمومی رشته مددکاری اجتماعی از کارشناسی تا دکتری در ایران است که این مساله باعث نوعی آموزش سطحی علوم مختلف و سردر گمی دانش آموختگان شده است که نیازی واضح است که باید مددکاری اجتماعی به سمت تخصص گرایی پیش برود.
3- چند دسته گی و اختلافات و رقابت های درونی : متاسفانه سالهاست خانواده مددکاری اجتماعی در ایران از مرزبندیها و چنددسته گی ها رنج میبرد و باعث هزینه های روانی و هدررفت استعدادها و انگیزه های زیادی شده است چرا که بدیهی است هر واحد اجتماعی برای رسیدن به اهداف صنفی و حرفه ای خود نیازمند اجماع و همگرایی دارد . علارغم نقاط قوت انجمن در سالهای اخیر، انتظاری که از آن میرفت این بود که بر مبنای این همگرایی رویه و سیاستهای خود را اجرایی نماید اما چنین نبود و نشد. شکی درآن نیست که ما مددکاران اجتماعی اگر در مقابل هم باشیم هیچوقت به اهداف خود نخواهیم رسید اما اگر در کنارهم وباهم باشیم و توانایی تحمل نقد همدیگر را داشته باشیم می توانیم قدمهای بزرگی را برداریم.

*** اوضاع فعلی مددکاری اجتماعی ایران را چگونه ارزیابی می کنید و چه دورنمایی را برای این حرفه میتوانید بصورت کوتاه ترسیم نمایید.
علیرغم تلاشها و زحمات زیاد بزرگان این حرفه و جنبه های مثبت و ظرفیتهای غنی این حرفه، متأسفانه بطور کلی وضعیت فعلی مددکاری اجتماعی در ایران جایگاه درخور خود را کسب نکرده و علیرغم قدمت ۶۰ ساله، بصورت دورانی و چرخشی، درگیر ابتدایی ترین و عینی ترین نیازهای اساسی است وضعیت آموزشی چندگانه و نامناسب، وضعیت اشتغال آشفته، غریب و ناشناختگی آن، آشفتگی حریم ها و مرزهای حرفه ای و … از مسائل عمده و اساسی هستند که خانواده مددکاری اجتماعی سالهاست ازآنها درد میکشد.
کوتاه سخن اینکه باور و اعتقاد قلبی ام این است که مددکاری اجتماعی بعنوان بزرگترین صنف و تشکیلات مددکاران اجتماعی در ایران میتواند و باید در این مسائل بنیادی ورود کند چرا که تنها با همگرایی و همفکری و همراهی و مشارکت همگی میتوانیم بر همه موانع و مشکلات فائق آییم. با تشکر از جناب آقای طلسچی عزیز که این فرصت گفتگو را به بنده عطا فرمودند.
آرزوی بهروزی و سربلندی برای خانواده بزرگ مددکاری اجتماعی در ایران را دارم.

با تشکر از جناب آقای اقبال ولدبیگی، به جهت وقتی که برای شکل گیریِ این گفتگو به ما اختصاص دادند.

مصاحبه و گردآوری: جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی
انتشاریافته در مجموعه تخصصی مددکاری اجتماعی ایرانیان